Ryba pisze:Parownik klimatyzacji- wystepuje pod nazwa skraplacza klimatyzacji jest po prawej stronie przy chłodnicy klimatyzacji w P10
bzdury piszesz zapraszam do lektury
SPRĘŻARKA - jej zadaniem jest podniesienie ciśnienia gazu i dostarczenie do skraplacza. Sprężarki stosowane w chłodnictwie pracują jako urządzenia wyporowe. Najczęściej stosowane są sprężarki tłokowe (z tłokami ustawionymi rzędowo lub osiowo) albo łopatkowe. Sprężarka napędzana jest przez pasek klinowy od silnika, a prędkość obrotowa sprężarki jest regulowana przez sprzęgło elektromagnetyczne (jest po prostu odłączana i przyłączana). Sprężarka jest urządzeniem, które ma części pozostające w ciągłym ruchu, dlatego wymaga smarowania. Z tego powodu czynnik chłodniczy jest wymieszany z odpowiednią ilością oleju.
Na zdjęciu podłšczona sprężarka.
SKRAPLACZSkraplacz inaczej zwany chłodnicą klimatyzacji lub kondenserem (kondenser) - zadaniem skraplacza jest przekazanie powietrzu ciepła, które czynnik chłodniczy uzyskał w parowniku, gdy jego temperatura wzrosła wskutek sprężenia. Poziom temperatury jest przy tym tak konstrukcyjnie dobrany, że następuje kondensacja pary czynnika chłodzącego. Kondensat gromadzi się w dolnej części skraplacza, skąd jest przetłaczany do zbiornika zapasowego. Najbardziej skuteczną wymianę ciepła zapewnia mozliwie janwiększa powierzchnia zewnętrzna skraplacza przy możliwie najmniejszej prędkości przepływu powietrza chłodzącego. Przekazującą ciepło powierzchnię zewnętrzną tworzą rurki o przekoruj okrągłym lub owalnym, wyposażone w tarcze promiennikowe, tworząc pakiet o zwartej konstrukcji zajmującej jak najmniej miejsca.
Powszechnie spotykanymi rozwiązaniami są skraplacze w posatci rurek użebrowanych i skraplacze o przepływie równoległym, które mają elementy wykonane z aluminium. Składają się one z wielu rurek równoległych, przez które w tym samym kierunku przepływa czynnik chłodniczy. Pomiędzy rurkami znajdują się żebra aluminiowe za pośrednictwem których dokonuje się wymiana ciepła z powietrzem chłodzącym. Aby zapewnić odpowiednie chłodzenie, skraplacz jest umieszczany przed chłodnicą silnika. W przypadku pojazdów, w których urządzenie klimatyzacyjne było montowane nie fabrycznie, należy - w zależności od potrzeby - zamontować wzmocnioną dmuchawę napędzaną elektrycznie. Zapewni to odpowienie chłodzenie skraplacza i chłodnicy silnika pojazdu.
Zanieczyszczenia nagromadzone pomiędzy płytkami powodują spadek wydajności chłodzenia. Podczas obsługi należy regularnie przedmuchiwać użebrowanie skraplacza.
ODWADNIACZ Z FILTREM (Osuszacz) przekrój oszuszacza - Czynnik chłodniczy ze skraplacza przepływa do odwadniacza. W odwadniaczu, którym jest zbiornik płynu, znajduje się pewna ilość czynnika chłodniczego do uzupełniania ilości czynnika w parowniku. W odwadniaczu następuje oczyszczenie i osuszenie czynnika. Podczas rozprężania czynnika chłodniczego w zaworze rozprężnym znajdująca się w czynniku chłodniczym woda wydziela się w postaci kryształków lodu, które mogą osadzać się w otworze dławiącym i wywoływać zakłócenia w działaniiu parownika. Podobne zakłócenia mogą być powodowane przez twarde zanieczyszczenia, takie jak opiłki, osad, brud, zgorzelina czy odpryski po spawaniu.
Stosujowane środki osuszające to: sito molekularna, żel silikonowy i tlenek glinu, a w urządzeniach z czynnikiem chłodniczym R134a - Zeolith. Sito molekularne jest krystalicznym związkiem chemicznym. Jego bardzo małe pory, znajdujące się pomiędzy kryształami, przechwytują cząsteczki wody.
WZIERNIK KONTROLNY - Warunkiem pewnego działania zaworu rozprężnego jest płynny przepływ czynnika chłodniczeego, w którym nie ma pęcherzyków. Występowanie pęcherzyków sygnalizuje niedostatek czynnika w układzie. Sprawdzenie czynnika chłodniczego zapewnia wziernik, który powinien być usytuowany tuż przed zaworem rozprężnym. W urządzeniach klimatyzacyjnych pojazdów wziernik częśto znajduje się na wyjściu ze skraplacza. Jeżeli czynnik chłodniczy przepływa nie bryzgając na szkło wziernika, to znaczy, że proces przebiega prawidłowo.
ZAWÓR ROZPRĘŻNY - Odparowanie czynnika chłodzącego powoduje odebranie ciepła z przygotowanego powietrza. W tym celu dokonywane jest rozprężenia czynnika chłodniczego do ciśnienia parowania za pomocą elementu dławiącego. Zasadniczo zawór rozprężny pracuje jako regulowany zawór przepływowy (dławik). Przekrój dyszy jest tak dobrany, by zapewniał przepływ czynnika w ilości niezbędnej do schłodzenia powietrza.
PAROWNIK - Parownik jest drugim wymiennikiem ciepła w układzie. Jego zadaniem jest schłodzenie powietrza doprowadzonego z kabiny. Stosowane są wyłącznie parowniki użebrowane. Rozwiązania konstrukcyjne są takie same jak w przypadku skraplaczy. Czynnik chłodniczy jest wtłaczany przez element rozdzielający do wielu przewodów rurowych, wyposażonych w żeberka aluminiowe. Płynny czynnik zwilża przy tym wewnętrzne ścianki rurek, tak, że przez wnętrze rurek może przepływać para czynnika chłodniczego. Z uwagi na dobre przewodzenie ciepła powszechnie stosowanym materiałem jest miedź, a z uwagi na dodatkowo małą masę - coraz częściej także aluminium.
Powietrze przepływające przez parownik przekazuje czynnikowi chłodniczemu częśc swojego ciepła i zostaje doprowadzone do wnętrza pojazdu. Przepływ powietrza jest wywołany dmuchawą napędzaną elektrycznie, umieszczoną przed parownikiem. W procesie chłodzenia powietrza przekroczenie dolnej temperatury punktu rosy towarzyszy osuszeniu powietrza. Skroplona z powietrza woda ścieka do miski znajdującej się pod parownikiem skąd giętkim przewodem wydostaje się na zewnątrz. Na stale wilgotnych powierzchniach zewnętrznych parownika łatwo osadzają się zanieczyszczenia nanoszone przez powietrze. Po pewnym czasie mogą tam wytworzyć się kultury bakteryjne lub grzyby. Nie pomaga nawet umieszczenie mikrofiltra na drodze przepływu powietrza. Dlatego konieczne jest okresowe staranne czyszczenie parownika specjalnym środkiem bakteriobójczym.